Sukienka „mała czarna” z dzianiny (szycie krok po kroku) + opis jak przygotować wykrój

Sukienka to najbardziej kobiecy element damskiej garderoby dlatego moim zdaniem każda kobieta powinna mieć chociaż jedną sukienkę w swojej szafie, a sukienką, którą po prostu musisz mieć jest tak zwana “mała czarna”, czyli prosta, mała, czarna sukienka dobra na wiele okazji tych mniej i bardziej oficjalnych. 🙂
Skoro “mała czarna” jest elementem obowiązkowym dla każdej kobiety to nie mogła tutorialu z jej udzielam zabraknąć na naszym blogu. 🙂

Aby uszyć sukienkę potrzebujemy jej wykrój, można posiłkować się dostępnymi na rynku gotowymi formami np. z dostępnych czasopism specjalistycznych (np. Burda) lub odrysować poszczególne elementy z gotowej odzieży jak ja to zrobiłam w tym wpisie. Oczywiście dokładniejszym sposobem będzie skorzystanie z gotowej formy.

Jeśli zdecydowałyście się na samodzielne przygotowanie formy to potrzebujecie t-shirt najlepiej taki, którego nie będzie Wam żal pociąć (tak, najdokładniej odwzorujemy wykrój) i jakąś dopasowana sukienkę (tylko do odrysowania długości i biodra), którą z pewności znajdziecie w szafie.

Musicie wiedzieć, że przy sposobie odrysowywania form, coś może pójść nie zawsze w 100% po waszej myśli, przedstawiam to jako opcję i skupiam się na pokazaniu techniki szycia. Wykroje jak już pisałam powyżej, możecie pozyskać na różne sposoby.

Do uszycia sukienki poza wykrojem potrzebna jest maszyna do szycia i owerlok. Ja do tego projektu wybrałam maszynę JANOME TXL607 oraz owerloka 744D.

* Materiały potrzebne do uszycia sukienki:
a) dzianina: ja wykorzystałam 1,4 m bieżącego dzianiny, to orientacyjna ilość,  sprawdźcie ile dzianiny wykorzystacie do uszycia swojej sukienki (ilość materiału zależy od: długości sukienki, długości rękawa, szerokości dzianiny oraz rozmiaru na jaki szyjemy.
b) flizelina krojona ze skosu o szerokości 1 cm potrzebujemy 1 m
c) nici do szycia

* Przybory, akcesoria itp:
a) nożyczki – 460-7″ MUNDIAL
b) miara krawiecka uniwersalna -eti 105
c) szpilki -eti 118
d) pisak samoznikajacy -eti 120
e) igły: do szycia dzianin eti 005 oraz igła podwójna do dzianina eti 026 oraz igłę do szycia ręcznego
f) stopki:
– stopka do wszywania kordu i cienkich wypustek JANOME 200328003
g) żelazko i deska do prasowania

PRZYGOTOWANIE I KROJENIE:

Zaczynamy od odrysowania t-shirta na papierze. Już pewnie świetnie się orientujecie, potrzebujemy połowę przodu, połowę tyłu oraz rękaw. Przed pocięciem t-shirta proponuje na rękawie zaznaczyć która jego część jest przyszyta do przodu oraz gdzie wypada szew ramienia. Dodatkowo wprowadzamy jeszcze dwa punkty kontrolne, po prostu rysujemy kreskę poziomą na rękawie i przodzie oraz na rękawie i tyle (patrz zdjęcie poniżej). Potem przy szyciu te punkty również będziemy zgrywać.

Rękaw od razu wydłużam (mój rękawek na mieć długość ok 30 cm). Jeśli tak jak ja będziecie go ozdabiać to dodajcie +1 cm ekstra (zostanie on zgubiony przez szczypanki).  Przy wydłużaniu rękawa zwróćcie uwagę, aby bok oznaczone na zdjęciu powyżej „a” były tej samej długości co przeciwległy bok. Dodatkowo odcinek „b” odpowiada obwodowi ręki na tej konkretnej wysokości.

Teraz, gdy elementy mam już odrysowane układam na nich sukienkę i odrysowujemy „biodro” oraz nadajemy odpowiednią długość formie (patrz zdjęcie powyżej). Upewniamy się czy obwód biodra jest odpowiedni (na zdjęciu powyżej to odcinek „c”).  Na czerwono zaznaczyłam również linie t-shirta (to ta czerwona linia) więc widać, że bardziej dopasowuje sukienkę do sylwetki na wysokości talii (linia biała przerywana to moja nowa linia sukienki).

Jeśli w sukience, którą odrysowujecie była zaszewka to ją również odrysowujemy, wtedy należy tylko poszerzyć element na wysokości zaszewki o jej wartość (z obu jej boków). Gdybyśmy tylko nanieśli linię zaszewki bez poszerzenia to po zszyciu stałaby się bardziej dopasowana niż rzecz od której odrysowujemy (ja nie chciałam uzyskać efektu opiętości, więc delikatnie poszerzyłam element).

Elementy sukienki już prawie gotowe, przechodzimy do ostatniej fazy przygotowań czyli zmodelowania linii dekoltu. Będzie ona dość płytka, ale szeroka tzw „w łódkę”- patrzcie linie na zdjęciu powyżej (czerwona to linia oryginalna t-shirta). Proponuje, abyście najpierw sprawdzili jakie głębokości i szerokości Was interesują (moja propozycja na zdjęciu powyżej: przód obniżony o 7 cm, tył o 5 cm, a szerokość ramienia to 3 cm).

Gdy wszystkie elementy mamy gotowe przechodzimy do ułożenia ich na dzianinie. Przód i tył układamy na złożonej dzianinie (dzięki czemu będą one skrojone w całości). Pamiętajcie, aby po wycięciu narysować na tyle naszej sukienki zaszewki.
Rękaw kroje jeden pod drugim, a więc muszę pamiętać, aby obrócić formę (dzięki czemu kroję lewy i prawy rękaw, a nie dwa lewe czy dwa prawe) – patrz zdjęcie powyżej).

Przygotowana przez nas forma nie ma zapasu na szew, a więc musimy go koniecznie dodać. Proponuje na linii dołu przodu i tyłu dodać zapas 5 cm (w tym 2 cm na szczypanki), reszta to zapas na do podwinięcia. Na linii dołu rękawa 3 cm, a przy pozostałych krawędziach wystarczy dodać 1 cm.

Na linii dołu rękawa gdzie krawędź mocno schodzi się ku dołowi, zapas dodajemy tak, aby krawędź po podwinięciu odpowiadała kształtowi rękawa na tej wysokości (patrz zdjęcie poniżej, a następnie przeczytaj opis pod zdjęciem jak najłatwiej taką krawędź uzyskać).

W celu dodania odpowiedniego zapasu najłatwiej najpierw obciąć krawędź dolną z zapasem 3 cm. Następnie krawędź tą zagiąć pod spód, czyli zgodnie z linią oryginalną rękawa bez zapasu. Dopiero teraz obciąć boki, tniemy przez wszystkie warstwy, dzięki czemu po odgięciu krawędź zapasu będzie miała odpowiedni kształt.

SZYCIE:

Generalnie można powiedzieć, że szycie dzianiny jest trudniejsze niż szycie tkaniny, szczególnie przy użyciu maszyny wieloczynnościowej. Jednak wcale nie musi tak być. Napiszę jak się najlepiej przygotować, aby maszyna wieloczynnościowa szyła dzianiną bez problemów. Dodam tylko, że dzianiny optymalnie szyje się na owerloku, a wykańcza na coverze (wtedy nie mamy żadnych problemów), jednak to specjalistyczne maszyny i nie każdy ma do nich dostęp.

Szycie dzianin, ogólne wskazówki:
– igła: w 80% wypadków najlepsza będzie igła do dzianin, czasem jednak lepiej sprawdzi się  igła do mikrofazy (szczególnie przy bardzo elastycznych dzianinach, tych mocno dzianych), czasem też wystarcza igła uniwersalna. Jeśli chodzi o grubość igły to raczej cieńsze niż grubsze.
– stopka oraz płytka ściegowa: jeśli tylko szyjemy ściegiem prostym potrójnym proponuje wykorzystać stopkę do ściegu prostego (ścieg ten jest elastyczny). Optymalnie jest jeśli mamy też płytkę do ściegu prostego. Dzięki stopce i/lub płytce dzianina jest lepiej przytrzymana i igła swobodniej w nią się wbija. Poprawia to jakość ściegu i eliminuje przepuszczanie.
– dzianiny często szyje się również ściegiem owerlokowym czy zygzakiem wtedy najlepsza będzie stopka owerlokowa.
– docisk stopki: nie może być zbyt duży, gdyż sprawi że dzianina podczas przesuwania się pod stopkę będzie rozciągana. Jeśli ją tak przeszyjemy to cały szew będzie rozwleczony/rozciągnięty.
– gdy szew mimo naszej regulacji docisku stopki lub braku możliwości regulacji nadal jest rozciągnięty to montujemy przy maszynie stopkę z górnym transportem, wtedy również górne ząbki przesuwają dzianinę i powinny wyeliminować rozciąganie się dzianiny
– jeśli wyżej wymienione zabiegi nie pomogły można spróbować pod dzianinę podłożyć cienką kartkę papieru lub podkleić krawędzie flizeliną ze skosu.
– podwijanie krawędzi wykonuje się przy pomocy igły podwójnej lub ściegu krytego elastycznego.
Jak macie jeszcze jakieś pomysły jak radzić sobie z szyciem dzianin na maszynie wieloczynnościowej to śmiało piszcie w komentarzach. 🙂

Wracamy do szycia naszej sukienki. Ja sukienkę uszyje na owerloku, jedynie podwinięcia wykonam na maszynie wieloczynnościowej. Jeśli nie dysponujecie owerlokiem to łączenia które ja wykonuje na owerloku wykonajcie ściegiem elastycznym na maszynie do szycia (owerlokowy, zygzak, potrójny prosty).

Przy maszynie wieloczynnościowej montujemy igłę do dzianin.

Zaczynamy od odszycia zaszewek. Składamy element tyłu prawą do prawej i zszywamy zaszewki ściegiem prostym. Linia szycia jest lekko wklęsła, a końce zaszewek muszą być zgubione bardzo płynnie (proponuje 1,5 cm przed końcem zaszewki być maksymalnie 2 mm od krawędzi złożenia). Same końce gubimy w zasadzie na ostatnich nitkach złożenia. Takie odszycie zaszewek da nam ich ładną linię na prawej stronie.

Jak widać na zdjęciu poniżej zaszewki zaszywamy na maszynie wielocznynnościowej szyjąc stopką uniwersalną.

Teraz naciągamy materiał i sprawdzamy czy ścieg zaszewki ładnie ją trzyma, czy przypadkiem nie pęka. Jeśli nie to przechodzimy dalej, a jeśli czujemy że może pękać to raz jeszcze przeszywamy w tym samym miejscu ściegiem potrójnym prostym lub innym elastycznym dostępnym w waszej maszynie (u mnie nie było potrzeby ponownego przeszywania). Dlaczego najpierw proponuje odszyć zaszewkę ściegiem prostym. Robię to po to, aby upewnić się czy linia zaszewki wyszła mi ładna, zdecydowanie prościej spruć ścieg prosty niż potrójny prosty. To rozwiązanie oczywiście dla osób zaczynających szycie, jeśli macie wprawę to od razu szyjemy ściegiem elastycznym, choć z mojego doświadczenia nie zawsze na zaszewkach jest to konieczne.

Zaszewki zaprasowujemy do środka czyli ich krawędzie kierujemy na lewej stronie do siebie.

Teraz przechodzimy do wykończenia linii dekoltu. Można go wykonać kilkoma technikami, moja dzianina jest dosyć gruba/mięsista więc mogę podkleić krawędź flizeliną ze skosu w odległości 1 cm od krawędzi, aby dać stabilizacje naszemu dekoltowi. Krawędź obrzucam owerlokiem z ustawieniem, aby lekko rozciągał krawędź. Dzięki czemu łatwiej będzie zaprasować krawędź na gładko.

Tak przygotowaną krawędź zaprasowuje na 1 cm i gęsto upinam szpilkami. Koniecznie musi ona leżeć płasko. Jeśli krawędź ciągnie i marszczy na linię to znaczy, że należy krawędź mocniej naciągnąć i zaprasować.

Szyjąc na ok 8 mm od krawędzi przytrzymuje takie ułożenie tkaniny. Zmieniłam pozycje igły bardziej na lewo, aby szyć dalej od krawędzi, a brzeg stopki prowadzić tuż przy linii zaprasowania.

Teraz łączymy przód z tyłem na linii ramienia. Musimy to wykonać dokładnie, aby linia łączenia od dekoltu wypadła w jednym punkcie. Ten punkt wypada na linii łączenia czyli na wysokości 1 cm od krawędzi.

Łączenie to wykonam na owerloku, jeśli nie macie zbytniej wprawy to najpierw połączcie je ściegiem prostym, zróbcie kontrolę i dopiero przechodzimy do połączenia owerlokiem.

Szew kierujemy na tył i tak zaprasowujemy.

Gdy dekolt jest gotowy przechodzimy do połączenia boków sukienki, łączenie to najlepiej wykonać na owerloku lub ściegiem owerlokowym na maszynie wieloczynnościowej.

Następnie łączymy rękaw i tak przygotowane będziemy upinać do sukienki.

Rękaw wsuwamy do połączonej sukienki (składając elementy prawą stroną do prawej). Zaczynamy upinanie od szwu znajdującego się na boku sukienki i kierujemy się w górę w obu kierunkach, aby upiąć pierwsze punkty kontrolne. Nadmiar rękawa zgromadzimy przy szwie ramieniowym, musi być równomiernie rozprowadzony, aby nie tworzyły nam się przy szyciu zakładki.

Po przyszyciu rękawa ozdabiamy go. W tym celu montujemy przy maszynie igłę podwójną do dzianin oraz stopkę do kordu i cienkich wypustek. Potrzebujemy zwiększyć naprężenie nitki górnej do 6-8, aby szczypanki wyszły bardziej wypukłe. Szyjemy równolegle do dolnej krawędzi pierwszą szczypankę, a następne tworzymy kolejne równolegle do niej. W tym celu wystarczy, że poprzednią prowadzimy w innym rowku stopki. Dokładnie powstawanie szczypanek jest opisane w dziale porady naszego bloga, tam jest też wersja ze sznurkiem w środku jednak nadaje się ona tylko do tkanin nierozciągliwych.

Przy krawędzi rękawka stworzyłam 5 takich rzędów, a na linii dołu sukienki tworzę 10 rzędów.

Teraz pozostaje nam podwinięcie krawędzi rękawa oraz dołu spódnicy. W tym celu krawędzie obrzucamy owerlokiem i ręcznie podszywamy je.

Cała sukienka gotowa. 🙂